Intro
W kolebce czasu, kiedy legendy tańczyły z rzeczywistością, mieszkał Białobóg, Jasny Bóg. Jego śmiech odbijał się echem po szmaragdowych lasach, stanowiących dobrodziejstwo dla stworzeń zarówno fantastycznych, jak i ludzkich.
Ale spokój, jak poranna rosa, jest ulotny. w W komnaty zamku boga wkradły się cienie, odziane w przebrania żołnierzy, którzy porwali jego ukochaną Wiosnę, uosobienie dobra i miłości.
Furia, jadowity wąż, owinęła się wokół serca Białoboga. Jego prośby o jej powrót przerodziły się w wściekłość, potem rozpacz, z czasem w coś mroczniejszego. Ukryty w górskich jaskiniach, Białobóg pochłaniał zakazaną magię, przemieniając swą niegdyś promienną duszę w Czarnoboga, Mrocznego Boga.
Jego miłość przerodziła się w jadowitą nienawiść, obwiniając mityczne stworzenia za brak ochrony i ludzi za kradzież jego najukochańszej. W gniewie wyczarował armię koszmarów, które przedarły się przez świat żywych jak zamieć przez góry i doliny. Czarnobóg stał się postrachem świata ludzi i mitycznych stworzeń.